Alfa Romeo
Historia marki
Historia marki rozpoczyna się w miejscowości Portello pod Mediolanem.
W 1906 roku powstaje firma Societa Italiana Automobili Darracq, czyli Włoska Spółka Motoryzacyjna Darracq. Założył ją Alexandre Darracq, francuski producent samochodowy w porozumieniu z Ugo Stellą, mediolańskim arystokratą, późniejszym dyrektorem i prezesem ALFY.Przez dwa lata produkowano auta na licencji Darracqa.
Współpraca szybko się jednak zakończyła (głównie z powodu kłopotów finansowych) i w 1909 roku Stella wraz z grupą przedsiębiorców z Lombardii wykupił firmę, a produkcję przeniósł do Portello.
Wtedy też zmieniła się nazwa marki, na Anonima Lombarda Fabrica Automobili (Lombardzka Fabryka Samochodów, Spółka Akcyjna), w skrócie ALFA.
Pierwsze pojazdy stworzone pod nowym szyldem powstały w 1910 roku. Były to modele 12 HP i 24 HP (nazwane tak od mocy silnika) zaprojektowane przez Giuseppe Merosiego. ALFA szybko zaangażowała się w rywalizację sportową.
W kwietniu 1911 roku model 12/15 HP wystartował w Criterium di Regolarita w Modenie. Miesiąc później dwie usportowione 24 HP Corsa wzięły udział w wyścigu Targa Florio.
Dalszy rozwój ALFY wstrzymała pierwsza wojna światowa.
W 1915 roku firmę postawioną w stan likwidacji przejął przedsiębiorca kolejowy Nicola Romeo. Od jego nazwiska pochodzi druga część nazwy włoskiej marki. Jednak zanim do zmiany nazwy doszło, ale już pod okiem Romeo, ALFA produkowała sprzęt między innymi dla wojska. W 1919 roku Romeo wznowił wytwarzanie samochodów. Gdy jednak dziewięć lat później wygasł kontrakt z armią, marce groziła nawet likwidacja. Uratowało ją przejęcie przez włoski rząd. Z firmy odszedł jednak Romeo, a potem Instytut Odbudowy Przemysłu ogłosił wycofanie się AR z rywalizacji sportowej. Jej wyczynową działalność kontynuował zespół Scuderia Ferrari założony przez Enzo Ferrariego, kierowcy wyścigowego, konstruktora oraz byłego dystrybutora aut Alfa Romeo.
Przed wybuchem drugiej wojny światowej w fabryce w Portello wytwarzane były silniki lotnicze. W kolejnych latach prace zakładów paraliżują bombardowania (w 1940, 1943 i 1944 roku), jednak po zakończeniu działań wojennych Alfa Romeo powraca do produkcji silników (morskich i lotniczych), a także kuchenek elektrycznych.
Pierwszym samochodem produkowanym po wojnie w Portello był przedwojenny model 6C 2500. W 1950 roku, dzięki dotacji w ramach planu Marshalla ruszyły prace nad słynnym sedanem 1900. Kolejnymi sukcesem firmy okazały się Giulietta, pierwszy samochód AR z pełną nazwą zastępującą kolejne inicjały oraz Giulia.
Nie brakowało również sukcesów na torze. W 1950 Nino Farina zdobywa z Alfą tytuł mistrza świata Formuły 1. Rok później w jego ślady idzie Juan Manuel Fangio.
Wraz z końcem lat 60. nasilają się problemy finansowe. Firma ponosi sporo wydatków (produkcja całego mnóstwa wersji seryjnych modeli, budowa zakładów w Pomigliano d’Arco pod Neapolem, nieudana próba zdobycia rynku amerykańskiego), których w żaden sposób nie bilansowały wpływy. Alfa długo przynosiła straty.
W 1986 roku, przetarg na jej kupno wygrał koncern Fiat (pokonał między innymi Forda). Trzy lata później powstaje grupa Alfa Lancia SPA. Pierwszym autem wprowadzonym do sprzedaży pod nadzorem nowego właściciela był model 164 zaprojektowany przez Pininfarinę. Coraz mocniejszą pozycję marki ugruntowały również takie modele, jak 156 i 147 zdobywające pierwsze w historii marki tytuły samochodu roku (odpowiednio w 1998 i 2001roku).
Alfa Romeo była pierwszą marką, w której modelach zastosowano bezpośredni wtrysk paliwa (diesel) typu common rail (w modelu Alfa Romeo 156 z 1997 roku), zmienne fazy rozrządu (Alfa Romeo Spider z 1980 roku), silnik o zapłonie iskrowym wyposażony w dwie świece zapłonowe na cylinder (silnik Twin Spark z 1914 roku) oraz skrzynię biegów o 6 przełożeniach w seryjnie produkowanym modelu (Alfa Romeo 33 Stradale z 1967 roku).
Logo
Od blisko stu lat znakiem rozpoznawczym aut Alfy Romeo jest charakterystyczne, okrągłe logo podzielone na dwie części, w których znalazły się elementy herbów Mediolanu i Lombardii. Po lewej stronie umieszczony został czerwony krzyż w białym polu (Krzyż Św. Jerzego), w prawym zielony wąż w koronie na jasnoniebieskim tle połykający saracena.
Pierwszy jest symbolem bohaterskiego czynu Giovanniego da Rho, rycerza z Mediolanu, który podczas wyprawy krzyżowej w XI wieku wspiął się na mury Jerozolimy i umieścił na szczycie chrześcijański krzyż. Wąż był natomiast herbem Ottona Viscontiego, założyciela rodu Viscontich, władców Mediolanu w okresie renesansu.
Początkowo logo marki zdobił napis Alfa Milano, potem Alfa-Romeo Milano. Od 1972 roku, czyli daty otwarcia fabryki w Neapolu, z firmowej tarczy usunięto słowo Milano.
Tradycyjnym kolorem samochodów AR jest czerwony, określany jako czerwień Alfa, podobny do czerwieni Ferrari, lecz trochę ciemniejszy.
Quadrifoglio Verde
Quadrifoglio Verde (QV) „(zielona) czterolistna koniczynka”, na białym, trójkątnym tle. Jest to symbol używany w tradycji Alfa Romeo dla oznaczania wersji samochodów najlepszych pod względem wyposażenia i osiągów.
Według tradycji: po raz pierwszy namalowana na białym tle w kształcie rombu (którego cztery kąty symbolizowały czterech kierowców ekipy Alfa Romeo), po sukcesie firmy w wyścigu Targa Florio w 1923 roku (1, 2 i 4 miejsce), jako talizman szczęścia na samochodach wyścigowych Alfa Romeo RL TF. Pomysłodawcą był Giuseppe Merosi, główny konstruktor firmy.
Kilka miesięcy później jeden z czterech kierowców ekipy Alfa Romeo, Ugo Sivocci zginął w wypadku – tym razem mechanicy nie namalowali symbolu QV na jego aucie. Od tej pory czterolistna koniczynka, QV, jest malowana na tle białego trójkąta.
Również istniała wersja Quadrifoglio Oro (QO), najczęściej spotykana przy samochodach luksusowych. Oprócz tego, szczególnie w modelach "147" powstawało wiele limitowanych wersji, np. Alfa Romeo Cup, w liczbie 600 sztuk.
Legendarny silnik V6 Busso
To jeden z najdłużej produkowanych silników w motoryzacji. Charakterystyczny silnik zaprojektował Giuseppe Busso, włoski inżynier pracujący w dziale specjalnych projektów Alfy (Servizio Studi Speciali). Warto dodać, że Busso pracował też w Ferrari, kiedy zatrudnił go Enzo.
Silnik Busso po raz pierwszy pojawił się w 1979 roku w Alfie 6. Miał pojemność 2,5 litra i moc 160 KM. Przez lata modernizowano tę jednostkę, zwiększając pojemność do 3, a wyjściowo do 3.2 litra. Dlaczego Busso jest wyjątkowe? Baza tego silnika przetrwała niemal 30 lat w niezmienionej formie. Jego kres nadszedł dopiero w 2006 roku, wtedy też zmarł Giuseppe Busso. Cechą charakterystyczną są chromowane "barany", czyli rury dolotowe, a przede wszystkim jego niesamowity dźwięk.
